დავჯექი! გავფრინდით! ჩემი სხეული წავიდა მაგრამ მთელი ჩემი გული,მე იქ! საქართველოში 
დავტოვე !

ჩვენი ჩასვლა მამას გაუხარდა მაგრამ აბა მე მკითხონ:დ

სანამ დედა სკოლის და სააგენტოს ამბებს მოაგვარებდა სახლიდან ცვირიც კი არ გამიყვია,მეხვეწებოდა მამა გაგიყვანო მაგრამ არ მინდოდა,არ მინდოდა სრულიად უცხო სამყაროში ფეხი დამედგა! მე ისევ ჩემი სამყაროო( ჩემი სკოლა და მეგობრები მენატრებოდნენ :((.მალე დედამ სკოლის და სააგენტოს ამბებიც მოაგვარა და სიარული დავიწყე,სააგენტოში კარგად მიდიოდა საქმე სკოლაშიც,დედას ეგონა რომ დამავიწყდა წარსული მაგრამ სულაც არა;(( ისევ ჩუმად ვტიროდი ყოველ ღამე:((.დრო გადიოდა და ახალ მეგობრებს ვიძენდი,ახალი სამყარო შემექმნა 'თითქოს' ყველაფერი მავიწყდებოდა რაც აქამდე მომხდარა.მაგრამ ერთ დღეს ისევ ყველაფერმა თვალწინ გამირბინა,მაშინ როდესაც კომპიუტერი ჩავრთე!

F–ეისფბუქში შევედი და ერთი შეტყობინება დამხვდა სადაც ეწერა ჩემი წარსული!! სადაც ყველა მოგონება მქონდა!ამ მესიჯის ავტორი კიდევ ის  იყო რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა და სიკვდილამდე მენატრებოდა!! ეს ანასგან იყო და აი რა მომწერა!

– ჩემო ბარბო) როგორ ხარ? გეგონა დამავიწყდი? ეს როგორ იფიქრე? გეგონა არ მენატრებოდი? რაც შენ წახვედი და დამტოვე ერთი წუთით არ დამვიწყებია შენი ხმა( შენი მხიარული ! მე და ფრანცო ერთად ვიხსენებთ ხოლმე შენს გიჟობებს ( ერთად გვენატრები:(( მაგრამ ყველაზე მეტად მე მენატრები :( რატომ გაააკეთე ეს?:(  ნუთუ არ გიყვარვართ? !! 

წაკითხვის მერე ხელი მაუსზე გამიშეშდა აღარ ვიცოდი რა მეფიქრა,რა დამეწერა,რა გამეკეთებინა.! მხოლოდ ცრემლების ნიაღვარი მოდიოდა ჩემს თვალებზე:(( ვერაფერი მივწერე! არ შემეძლო უბრალოდ არა!! ეგრევე გამოვედი ფაცედან :(( ცუდად გავხდი,მინდოდა შხაპი მიმეღო და პირსახოცის გადმოღების დროს საიდანღაც პატარა ლამაზი ფურცელი გადმოვარდა.ცრემლები შევიმშრალე და კითხვა დავიწყე:

– ბარბ:* არ ვიცოდი ეს შენთვის როგორ მეთქვა,ალბათ იმიტომ რომ ჯერ პატარები ვართ და მაინც არ ვიცი პირისპირ როგორ დაგიდგე და ეს გითხრა ამიტომ მირჩევნია წერილით მოგწერო) ისეთ ადგილზე ჩაგიგდე შეიძება გვიან ნახო მაგრამ არაუშავრს:დ.პირველივე დღიდან ჩემს სახეზე ღიმილი დატოვე,პირველივე დღიდან შეიჭერი ჩემს გულში არ ვიცი რანაირად მაგრამ თავი თავდაუვიწყებლად შემაყვარე! აღარ ვიცი რა უნდა გიტხრა მოკლედ მიყვარხარ ჩემო ლამაზო ბარბო:*)

რა უნდა მექნა? იიცით რა ვქენი? ან რა აზრიაქ მოყოლას თავს მოგაწყენთ უბრალოდ მთელი დღე ვიტირე. აი ამას გეტყვით მარტო!

ამ ყველაფრის შემდეგ ზუსტად 2 წელი გავიდა! . ამდენი ხნის განმავლობაში საქართველოში არავის შევხმიანებულვარ,ის ანას წერილიც უპასუხოდ დავტოვე.ხვალ ჩემი დაბადების დღეა 16–ს ვხდები მაგრამ როგორც წინა დაბადების დღე არც ეს მიხარია) ვინც ამ დღეს მილამაზებდა ის არ მყავდა ამიტომ მახინჯი დაბადების დღე არ მინდოდა!.სახლში რა უნდა მეკეთებინა ავდექი და ცოტახანს გარეთ გავედი სასეირნოდ

ვიცი პატარაა და დებილობა:დ

მაგრამ მარი მომკლავდა რო არ დამედო:დდ:**))

კომენტარები არ დაგავიწყდეთ:**))