ლოგინზე წელმოწყვეტილივით მივეფინე,ცრემლებს ვერ ვაჩერებდი,ვცდილობდი თავს მოვრეოდი მაგრამ იმაზე ფიქრი არ მაძლევდა საშუალებას რომ სიმართლის თქმაც ვერ გავბედე.მაგრამ ის მიხვდებოდა ჩემს ცრემლებზე რომ მე ის მართლა ''მომწონს''.მაგრამ არა არ უნდა გაიგოოს! ჩემს თავს ველაპარაკებოდი და ეს ლაპარაკი სიგიჟეში გადადიოდა.
– ბარბარე მაპატიე,მაპატიე არ უნდა დამეყვირა
კარები შემოაღო და აღელვებულმა მითხრა.
ხმა არ ამომიღია ისევ ლოგინზე ვიწექი და ვსლუკუნებდი
– გთხოვ მაპატიე (საწოლთან მომიახლოვდა თმა გადამიწია)
ნუ ტირი,არ მინდოდა ასე მომხდარიყო,უბრალოდ ველოდებოდი,ველოდებოდი როდის მეტყოდი რომ მოგწონვარ,ან გიყვარვარ.
– ამას ყვირილი უნდოოდა ?! (ცრემლიანი სახით შევხედე და ძლივს ამოვილუღლუღე)
– თავი ვერ შევიკავე,მაპატიე რა
– პატიება ასე ადვილი არ არის!
– მე რომ გაპატიე? მე გაპატიე რომ დაუმშვიდობებლად წახვედი! ერთი სიტყვაც არ გითქვამს ჩემთვის.! მაგრამ გაპატიე ბარბარე.!
– მე არ მითხოვია მაპატიეთქო.! საერთოდ ნუ ჩამოხვიდოდი აქ თუ არ გინდოდა! (ისევ ლოგინზე დავდე თავი და ცრემლები უფრო მეტად წამომივიდა)
– რომ არ მდომებოდა მართლა არ ჩამოვიდოდი .! არც წერილზე გვაპუხობდი.! მე კი ვეღარ ვიტანდი იმას რომ ვერ გხედავდი,შენს ხმას ვერ ვიგებდი,ამიტომ ჩამოვედი აქ რომ ისევ მენახე,შენ კი როგორ მელაპარაკები,დავიჯერო რომ ასე ვეღარ მიტან? რა დავაშავე მითხარი.
– არაფერი ! გადი გთხოვ ! აღარ შემიძლა შენი მოსმენა ! ამას თუ დაბადების დღე ქვია !
– მაპატიე,დაბადებისდღე ჩაგიმწარე,რო მცოდნოდა რომ ასე ინებოდა არ ჩამოვიდოდი, გეფიცები..
– გადი ! (სიტყვა არ დავასრულებინე,სიბრაზით მივაძახე)
– მაპატიე.
გავიდა..! მე კი უფრო მეტად ავტირდი .! მართლა ჯობდა საერთოდ არ ჩამოსულიყო,მენატრებოდა მაგრამ ნელნელა მავიწყდებოდა.! ეხლა კი? ეხლა ისევ ჩამივარდა გულში,ისევ უნდა ვიტანჯო.! შენს თავს ველაპარაკებოდი და ვერ ვჩერდებოდი.
– ბარბ..! ბარბ..! გაიღვიძე.! წავიდეთ სახლში .! (ანა ჩამყვიროდა)
– რა ხდება?
– ჩაგეძინა გოგო,ადექი წავიდეთ
– კარგი
სარკესთან რომ მივედი ჩემი თავის დანახვა შემეზარა,დასიებული სახე.გული შემიღონდა ასეთი რომ დავინახე ჩემი თავი.შევვარდი აბაზანაში და სწრაფად დავიბანე ხელ–პირი.მერე გარეთ გავედი.
ფრანცისკო მანქანაში იჯდა და გველოდებოდა.
– უკვე ღამის პირველი საათია,წავიდეთ მალე დედაშენმა დაგვირეკა ბარბ (ანა)
– რაო რათქვა?
– აქამდე სად ხართო.
– მე არ წამოვალ მანქანით )(მე)
– რასქვია არ წამოხვალ? წამოხვალ და ამიხსნი ყველაფერს ! (ანას ხმაზე სირბრაზე დაეტყო)
– არა მეთქი ვერ გაიგე? თუ ახსნა გინდა ფეხით წამოდი ჩემთან ერთად.მე მანქანაში არ ჩავჯდები )
– ანა დაანებე თავი როგორც უნდა მოიქცეს (ფრანცისკო,ისე თქვა არც კი შემოუხედია)
– წადი ანა ჩაჯექი და ისე წადით სასტუმროში.!(მე)
– არა მე შენთან ვრჩები.! და შენთან ერთად მოვდივარ.! (ანა)
– რა გაეწყობა,წავედი მე (ფრანცისკო)
მანქანა დაქოქა და წავიდა.მე და ანა კი გავუდექით ტყის გზას,რომელიც ტრასაზე გაგვიყვანდა.
– ბარბ ისევ ცრემლები მოგდის გრძნოობ?
– მართლა? ვერც კი შევნიშნე(ვთქვი და ცრემლები მოვიწმინდე)
– ამიხსენი რა მოხდა
– რა საჭიროა
– როგორ თუ რა საჭიროა? ხვდები რას მეუბნები? დაქალი ხარ თუ ვინ ხარ?ახლავე მითხარი.
– კარგი კარი..
დავიწყე და ანას ყველაფერი მოვუყევი.
– მერე?
– რაღა მერე ანა.!
– რატომ არ ეუბნები თუ გიყვარს .!
– არვიცი.! გესმის? არვიცი მიყვარს თუ არა. უკვე 2 წელი გავიდა მას შემდეგ,თითქოს მავიწყდებოდა,მაგრამ ისევ გამოჩნდა!
– ჩემი ბრალია,არ უნდა წამომეყვანა.
– კარგი რა.! შენ რა შუაში ხარ კაცო!
– მე ავტყდი წავიდეთ მეთქი,მაგრამ ისე მომენატრე რომ...როგორ შეგეძლო ასე დაუმშვიდობებლად წასვლა ბარბარე!
– სკოლაში რომ უხეშად მოგექეცი და წახვედი მეგონა რომ ჩემი ნახვა აღარ გინდოდა,მეც გადავწყიტე რომ ჩუმად წამოვსულიყავი.
– რასამბობ?! მართალია მაშინ ძალიან მეწყინა,მაგრამ ასეთი რამე მაინც არ უნდა გაგეკეთებინ!
– მაპატიებ?
– კაი რასამბოობ რა პატიება,ხო იცი ჩემი და ხარ <3(ჩამეხუტა)
აღარ იტირო და უთხარი ფრანცს რამენაირად,აუხსენი ყველაფერი.
– მგონი აღარც უნდა ჩემი ნახვა
– უყვარხარ,არ არსებობს არ უნდოდეს.! ხვალ დაელაპარაკე ბარბ:*
– კარგი,ვნახოთ.
ამასობაში სახლშიც შევედით,ზევით ავედით და ორივე ჩემს ოთახში დავწექით,მთელი ღამე ვლაპარაკობდით და გამთენიისას ჩაგვეძინა.
:( es motxroba amlee gaagrrdzele gulit gtxov raa :*:*:*:*:*: utxraas ro uyvars coddoa bichi 
:D :*:*:*
755
852
16
