♥one day♥ - 7 ოქტომბერში 2012

-დგეს საგამოს სახლში არ მოვალ...
-რა??სიცხწე გაქ?
-იმატ ხელში კი.
-:D
-არ მოვალ მარტლა...და ცჰავშლი ამ იდეას.-ვტქვი და კმაყოპილმა გავიღიმე

-შენგან ასეთი საქციელი მოულოდნელია. უეჭველი მოხვალ.ვიცი.
-ვნახავთ.
ვუთხარი და აბაზანაში შევედი. შხაპმა ცოტა დამამშვიდა.რომ გამოვედი კეტრინი ისევ იქ დამხვდა.და რაღაცნაირი გამომეტყველებით მიყურებდა.
-რა იყო?
-არაფერი.ჩადი გელოდებიან
-კარგი.-ვუთხარი,ოთახიდან გამოვედი და კიბეეები ჩავირბინე.
-დედა!-ვიყვეირე,როგორც კი სამზარეულოში შევედი.
-ნინა!-ჩამეხუტა-როგორ მომენატრე ძვირფასო.
-მეც მომენატრე დე.-ვუთხარი და ახლა მამაჩემისკენ გავეშურე.
-მაა,როგორ მენატრებოდი..
-აბა მე მკითხე...
პასუხად მხოლოდ გავიღიმე.
-ბებია სად არის?
-ჯერ ისევ სძინავს.
-მაშინ მერე ვნახავ,ახლა კი უნდა გავიქცე...
-სად?
-აამმ..ისე,უბრალოდ გავისეირნებ:))
-კარგი ძვირფასო ოღონდ მალე დაბრუნდი.ყოველ შემთხვევაში ასღამოს უეჭველი აქ იყავი.
-რათქმაუნდა ,დედა.-"მაგასაც ვნახავთ"გულში დავაყოლე.
და გამოვედი.

ვიცოდი სადაც მინდოდა წასვლა,ოღონდ იქ უსაფრთხოდ ვერ ვიქნებოდი და დიდხანს ვერ დავღჩებოდი.
"არაუშავს,-გავიფიქრე-ჯერ იქ წავალ და მერე რამეს მოვიფიქრებ"
ის ადგილი ტყესთან ახლოს მდებარე ძველი პარკი იყო.უამრავი ქანდაკების ნანგრევებით სავსე.
როგორც იქნა მივაღწიე პარკს.შევედი და ჩემს საყვარელ ადგილზე ჩამოვჯექი.
დაახლოებით თხუთმეტი წუთის შემდეგ ის ხმა გაისმა,რომლისაც ყველაზე მეტად მეშინოდა.
მგლის ყმუილი.
მაშინვე ფეხზე წამოვხტი და პირდაპირ გავიქეცი.
არ ვიცოდი სად მივრბოდი და ეს არც მანაღვლებდა.უცებ ამ სიჩქარეში ფეხი რაღაცას წამოვკარი და წავიქეცი. ფეხი ძალიან მტკიოდა. მაგრამ მაინც,როგორღაც წამოვდექი და უახლოეს ქანდაკებასთან ჩამოვჯექი.
-უკაცრავად.-მომესმა ხმა.-ცოლად გამომყვებით?
ზემოთ ავიხედე. ერთი სიმპათიური,მაღალი,გამხდარი,ცისფერთვალება ბიჭი დამყურებდა.
-კი, რა პრობლემაა.-ვუპასუხე.ვიცოდი რასაც ვეძებდი.
-მე არ ვხუმრობ.
-არც მე.
-მშვენიერია,-ბიჭმა გაიღიმა მაგრამ ღიმილი ისე მოუხდა რომ იდიოტივით მივაჩერდი.

-რა გქვია?
-ნინა.შენ?
-ნინა კარგი სახელია-აღნიშნა.
-ვიცი.
-მე იანი მქვია.სასიამოვნოა.
-ჩემთვისაც.

რა უცნაურია....-წარმოვთქვი მცირე დუმილის შემდეგ.
-ნამდვილად.
-ასე უცებ ცოლობა რატომ მთხოვე?
-გარკვეული მიზეზების გამო...
-არ მეტყვი?-გავბრაზდი.
-გეტყვი,დამშვიდდი.
დამცინა.

არაფერი ვუპასუხე.
-ესეიგი,არ გეცნობი?

აბ რას იტყვით?? გავაგრძელო??