როდესაც ლილი კაფეში შევიდა გაოცებული დარჩა იქ ნახა ის ვის დანახვასაც ნამდვილად არ ელოდა
-პაულ?(ლილი) -ლილი ? არ მეგონა თუ გნახავდი (პაული) - ხო ამდენი წლის შემდეგ ... - რას შვრები მარტო ხარ? (პაული) - არა მარტო არ ვარ ... ჰაჩისთან ერთად ვცხვრობ ალბათ გახსოვს (ლილი) -კი კი ჰაჩის რა დამავიწყებს მითუმეტეს იმ დღეს ერთად რო ვიჩხუბეთ :დ (პაული) - ხო მეც მახსოვს )) ახლა სამსახურს ვეძებ )) - მერე რაქენი ? (პაული) -ჯერჯერობით არაფერი (ლილი)
-შემიძლია რამით დაგეხმარო ? (პაული) - არამგონია (ლილი) - კი მაგრამ მე ჩემი პატარა საქმე მაქვს შემიძლია დაგასაქმო (პაული) -მართლა? ძალიან დამეხმარები , ძალიან მჭირდება ახლა სამსახური (ლილი) - ძალიან კარგი )) მგონი კარგ დროს შევხვდით მოკლედ ეს ჩემი ნომერია ხვალ დამირეკე და შევთანხმდეთ (პაული) -კარგი ახლა წავალ მადლობა (ლილი) - გამიხარდა შენთან შეხვედრა (პაული) ლილი სახლში დაბრუნდა - გაიღვიძე საყვარელო ? (ლილი) -ხო გამიკვირდა სახლში რომ არ დამხვდი მეგონა გაიქეცი :დ (ჰაჩი) - არა კაფეში ვიყავი და იცი ვინ შემხვდა? (ლილი) - ვინ ? (ჰაჩი) - პაული გახსოვს ? (ლილი) - კი რა დამავიწყებს... მერე რამოხდა? -რადა სამსახურს დამპირდა ახლა ხომ ძალიან გვჭირდება (ლილი) -მისმინე მე არ აგიკრძალავ მაგრამ არ მინდა რომ პაულთან გქონდეს ურთიერთობა (ჰაჩი) - კარგი რა , ახლა უბრალოდ გვჭირდება (ლილი)
მეორე დღეს ლილიმ პაულს დაურეკა - მე ვარ )) ლილი - ხო შენს ზარს ველოდებოდი , მისმინე დღეს კომპანია "DDG"-ში გელოდები 3 საათზე აქ იყავი (პაული) - კარგი მოვემზადები და წამოვალ (ლილი) ლილიმ ჩაიცვა ჰაჩის დაემშვიდობა და წავიდა - წავედი საყვარელო მალე მოვალ გასაუბრებაზე მივდივარ <3 მგონი გვეშველა (ლილი) - კარგი წარმატებები (ჰაჩი)
- მშვენივრად გამოიყურები როგორც ყოველთვის (პაული) - მადლობ (ლილი) - ხომ იცი ბავშვობიდან მომწონდი (პაული) - მისმინე თუ ამისთვის დამიბარე წავალ , მშვენივრად იცი რომ მე ჰაჩისთან ვარ (ლილი) - კარგი კარგი დაწყნარდი უბრალოდ გაგიმხილე რომ მომწონხარ (პაული) -საქმეზე გადავიდეთ (ლილი) - კარგი მისმინე რავითარი გასაუბრება არ დაგჭირდება შეგიძლია ხვალვე დაიწყო მუშაობა ანაზღაურებაც შესაფერისი იქნება (პაული)
- არვიცი მადლობა როგორ გადაგიხადო ძალიან დამეხმარე (ლილი) - მგონი მე ვიცი იქნებ სადმე წავიდეთ გავისეირნო (პაული) - არვიცი არამგონია -მხოლოდ ერთხელ ჩემთან ერთად (პაული) - კარგი კარგი წავიდეთ მაგრამ სად? (ლილი) - მე ვიცი ერთი კარგი ადგილი (პაული) - კარგი ჩანთას ავიღებ და (ლილი) ჰაჩი ლილის ტელეფონზე ურეკავდა მაგრამ ლილის არ ესმოდა - ალბათ ჯობდა გეთქვა რომ კლუბში მოვდიოდით (ლილი) -კარგი ადგილია მოდი ძველი დრო გავიხსენოთ (პაული) -ძველი დრო ? რა ხდებოდა რომ ძველ დროში ? (ლილი) პაულს არაფერი უთქვია უბრალოდ ლილი საცეკვაოდ გამოიწვია ბევრი დალიეს ლილი ძალიან მთვრალი იყო არაფერი ახსოვდა
- ჩემი მდგომარეობით სარგებლობ? (ლილი) -არა რასამბობ ეს თავისით მოხდა შენ მე მაკოცე (პაული) -არა ეს შეცდომა იყო მე მთვრალი ვარ თხოვ წამიყვანე სახლში (ლილი) - კარგი კარგი (პაული) ლილი? სად იყავი მთელი ღამე იქნებ ამიხსნა ან ამ ტიპმა რატო მოგიყვანა სახლში (ჰაჩი) - ჰაჩი მისმინე აგიხსნი არაფერი მომხდარა უბრალოდ (ლილი) - იქნებ ჯერ გამარჯობა გეთქვა (პაული) -შენ ვერ მიბრძანებ რა უნდა ვთქვა და რა არა (ჰაჩი) - დაწყნარდით ორივე (ლილი) - თუ ასე ძალიან გაინეტრესებს რამოხდა გეტყვი შენმა საყვარელმა შეყვარებულმა მაკოცა (პაული) - ლილი რა ? ეს მართალია? (ჰაჩი) -მისმინე ყველაფერს აგიხსნი (ლილი) -არაფრის ახსნა არ მჭირდება თუ ასე ძშალიან გინდა იყავი პაულთან შენ არ გიყვარვარ (ლილი) -მისმინე მე უბრალოდ მთვრალი ვიყავი ეს უნებურად მოხდა (ლილი) - წადი შენი დანახვა არ მინდა მე ვიცოდი რომ მმასთან ურთიერთობა არ უნდა გაგება მე გაგაფრთხილე (ჰაჩი) -როგორც ჩანს ჰაჩი სახლში არ გიშვებს იქნებ ჩემთან წამოსულიყავი (პაული) -ჰაჩი მისმინე ჰაჩის ხმა არ ამოუღია - ალბათ ჯობია წავიდეთ , შენ ჩემთან ყოფნა არ გინდა შენარ გიყვარვარ ჩემი თავიდან მოშორება გინდა (ლილი) - მანქანაში ჩაჯექი (პაული) ხომ ხედავ არ უყვარხარ ჩემთან წამოდი მე მართლა მიყვარხარ ხომ იცი ბავშვობიდან შენზე ვგიჟდები
- არვიცი არვიცი არ უნდა გეთქვა რომ გაკოცე ეს ხომ შემთხვევით მოხდა (ლილი) -არვიცი მის დანახვაზე მომინდა ყველაფერი პირში მეთქვა (პაული) -არა არც შენ მოქცეულხარ სწორად (ლილი) -ვიცი ბოდიში მისმინე ამ ოთახში შენდაიძინებ მე ტახტზე დავწვები -მგონი გაწუხებ ალბათ ჯობია სასტუმროში წავიდე (ლილი) -მე გპატიჟებ (პაული) - უკვე მეორედ მეხმარები (ლილი) დილით ლილის ჰაჩიმ დაურეკა -ავიღო თუ არა ავიღო თუ არა (ლილი)
გაგრძელება იქნება <3 მადლობთ თუ კითხულობთ ამ მოთხრობას
|