მალევე მივედით იმ სახლში.სახლი ხეზე იყო,ისეთი ლამაზი იყო ^__^.მაციავრი გამოვაღე და ლუდის ბოთლები:დ.აივანზე გავედით და რაღაც ინსტრუმენტები აღმოვაჩინეთ.ჩვენც მეტი რა გვინდოდა და უაზროდ დავიწყეთ მუსიკის დაკვრა.. ყველაფერი ლამაზი იყო ირგვლივ,ჩიტების ჭიკჭიკი,გვერდით საყვარელი ადამიანები..მეტი რაღა უნდა მინდოდეს სრული ბედნიერებისთვის ..<3
- წავალ ჰამბურგერებს გავაკეთებ არ გინდათ?(ანა)
– კი როგორ არა კაცო მშია მე :დ (ფრანცისკო)
– შენ სულ გშია :დ :პ (ანა)
– გადი მიდი შედი რა (ფრანცისკო)
– სად გავიდე კაცო:დ.ბარბ ხო გინდა ჰამბრუგურები:დ ეს ახალი ენაა:დ (ანა)
– ჰამბურგურები არა მაგრამ ჰამბურგერს მივირთმევდი ^^ :დ (მე)
– გავიღადავე იდიოტო (ანა)
– კაი რასამბობ მართლა? :დ (მე)
– დაიწყეს ეხლა:დ (ფრანცისკო)
არც არაფერი მითქვია უბრალოდ გავიღიმე.
– წავედი წავედი თორე მუცელი მაგინებს უკვე :დ,გავაკეთებ და მოვალ,მანამდე განმარტოვდით მაინც:დ (ანა)
– ანა ! (მე)
– ნუ ხარ უჟმური შენ ! (ანა)
ფრანცმა გაიცინა:დ
– უჟმური არ ვარ.შეედი მიდი გააკეთე ხო უფ!
– ოქეი ბეიბი :დ (ანა)
მე და ფრანციმ ერთად გავიცინეთ:დ.ძლივს შეეთრა ანა:დ
– წამოდი გავისეირნოდ არ გინდა?(ფრანცი)
– კარგი.
ავდექით და ტყისკენ წავედით.
– რაც ჩამოვედით ერთხელაც არ გამომლაპარაკებიხარ.
– რავიცი,ალბათ მიზეზი არ მქონდა.
– რა მიზეზი?
– ლაპარაკის.
– ააა კარგი.რა ხდებოდა აქ?
– არაფერი ისეთი.
– მოდელობაზე რას შვები.დადიხარ სააგენტოში ?
– კი.
– მეც,ეხლა ცოტახნით დავეთხოვე
– ააა )
– ასე კატეგორიულად რატომ მელაპარაკები?
– ვერ მივხვდი
– მოკლე და ცივი პასუხები.
– ვერ ვამჩნევ.
– შენ ვერ ამჩნევ,მე კი ასეთი პასუხები გულს მტკენს.
– იის დამაიწყდა შენ რამდენი წლის ხარ? )
– 17ის ვარ.რატომ გადაგაქვს ლაპარაკი?
– არ გადამაქვს უბრალოდ ასაკი გკითხე,დავაშავე რამე?
– არა არა რასამბობ,უბრალოდ რაც გითხარი იმაზე პასუხის გაცემას თავი რატომ აარიდე?
– იცი,როცა ადამიანს სიტყვები გელევა პოვნა ძნელია.
– ჰოო.მე რომ წერილი სადღაც უფკრულში ჩაგიგდე ნახე ხომ?:დ
– კი ვნახე.
– წაიკითხე?
– თუ ვნახავდი შესაბამისად წავიკითხავდი.
– გთხოვ მასე ნუ მელაპრაკები რა.
– არ მესმის,როგორ გელაპარაკები?
– ცივად.ვიცი! ვიცი შენც გიყვარვარ,ან მოგწონვარ!
– გამაცინე.რატომ გგონია?
– სანამ ამ დაწყევლილ ქვეყანაში წამოხვიდოდი ვიიცი რომ ასე იყო.!
– მაშინ შეიძლება.
– ახლა? დავიჯერო აღარ გიყვარვარ?
– და ვინ გითხრა რომ ადრე მიყვარდი?
– კარგი მაპატიე.აღარ მოგწონვარ?
– დროსთან ერთად ბევრი რამ მიდის.
– კარგი რაა,ვიცი ისევ მოგწონვარ ბარბ გთხოვ მითხარი რომ ასეა.
- გეტყოდი მაგრამ..
– რა მაგრამ ბარბარე.!
– ნუ მიყვირიხარ.!
ცრემლები წამსკდა თვალებიდან და სახლისკენ გავიქეცი..ისიც უკან მომსდევდა..არ შემეძლო ცრემლების შეკავება,მინდოდა მეთქვა რომ კი არ მომწონს! არამედ მიყვარს,! მთელი გულით მიყვარს.! კარებში ანა შემომეჩეხა.
– ბარბ.! რაგჭირს რატო ტირიხარ გოგო!
– არაფერი ანა.! არაფერი..
ოთახისკენ გავიქეცი..
– იდიოტო რა უთხარი ასეთი!(ანა)
– ანა მოდი ძალიან გთხოვ ნუ ჩაერევი ჩვენს საქმეში(ფრანცისკო)
– ნუ ჩავერევი? ჩემი და ტირის ! მე კი არც ვიკითხო რაშია საქმე?!(ანა)
– გავარკვევთ და მერე ყველაფერს გაიგებ!(ფრანცისკო)
ლოგინზე წელმოწყვეტილივით მივეფინე,ცრემლებს ვერ ვაჩერებდი,ვცდილობდი თავს მოვრეოდი მაგრამ იმაზე ფიქრი არ მაძლევდა საშუალებას რომ სიმართლის თქმაც ვერ გავბედე.მაგრამ ის მიხვდებოდა ჩემს ცრემლებზე რომ მე ის მართლა ''მომწონს''.მაგრამ არა არ უნდა გაიგოოს! ჩემს თავს ველაპარაკებოდი და ეს ლაპარაკი სიგიჟეში გადადიოდა.
– ბარბარე მაპატიე,მაპატიე არ უნდა დამეყვირა
კარები შემოაღო და აღელვებულმა მითხრა.
თუ მოგეწონათ Comment Please ♥
755
852
16
