))

რაგაცას ვკითხულობდი და უცებ გავიხედე სანდროსკენ

–სანდრო ოდესმე გიფიქრია მსახიობობაზე?
–კი .. ორი წელი დაგვრჩა და მერე შეიძლება მაგ პროფესიას მივყვე
–ჰმ,კარგია.იცი მეც მინდა
–ვერ ხარ გოგო შენ? იქ იცი რეები ხდება 
–და თუ შენ გინდა და აპირებ,მე არ მაქვს უფლება ? 
–მე ბიჭი ვარ,ანი!

   
–აუ კარგი რა ოცდამეერთე საუკუნეა
–ხო კარგი მე ხო მაგრამ მამა?
–რაიცი იქნებ შევაპარო,ხელი ჩავიქნიო ჩემს მომავალზე? რა არ მაქვს საიმისოდ რომ კარგი მსახიობი დავდგე
–ან,შენ ულამაზესი ხარ და ძალიან,ზედმეტად ჭკვიანიც. მაგრამ არ გინდა ეს სფერო ნუ დაემსგავსები სხვებს,აირჩიე ის სადაც შენს ცოდნას უკეთ გამოიყენებ
–ზარია მოვიდნენ ჩვენები,დაიცა გავალ ჩემს ოთახში წიგნს ავიღებ და გააღე მერე კარი
–მივდივარ,მატყუარა .. სულ ღამით როგორ უნდა მეცადინეობდე
–შენ ? 
–ხო კარგი .. წადი დროზე
უცებ მაგიდას მივუჯექი,

წიგნი გადავშალე ვითომ კითხვა დავიწყე და ისევ ჩემი ბავშვობის ოცნებაზე ვფიქრობდი. მეცადინეობა კი მართლაც ღამე მიყვარდა,უფრო სასიამოვნო იყო თუ წიგნზე არ ჩამეძინებოდა...ერთ ნახევარსაათში სასტუმრო ოთახში ჩავედი ყველა იქ იყო დედა,მამა და სანდრო
–მორჩი უკვე ანი ? (მამა
–კი რა იყო

–ესე უცებ ?

–ოჰ სანამ შენ მოხვიდოდი მთელი დღე  ვმეცადინეობდი (სანდროს გავხედე და ვანიშნე რომ არ გაეცინა

 
–ხო მართლა როგორც კი მოვიდა ბევრი მაქვსო და დაჯდა სამეცადინოდ
–რას უყურებთ ? (მე
–რაღაც ფილმია მოდი დაჯექი (სანდრო
–პოპკორნი მომე რა 
–აჰაა...

ვუყურებდი და ვაკვირდებოდი როგორ ოსტატურად ასრულებდნენ მსახიობები თავიანთ როლებს,უცებ თავი გადაღებებზე ვიგრძენი,ნერვები მეშლებოდა,მეგონა მათზე უკეთესად შევასრულებდი სცენას.უცებ რაღაც ცუდი მომენტი მოვიდა,ნუ გასაკვირი არაფერი მაგრამ 
–უიმეე რა ამას შეხედე სადა ყავს პატრონი ?! ანი კიდევ კარგი მსახიობობაზე არ გიფიქრია (მამა

 –გაგიჟდი ? (დედა
პოპკორნი დავყარე და აცრემლებული წავედი ჩემს ოთახში,ფეხების ხმაზე მივხვდი სანდრო მოდიოდა ჩემკენ 
–ან რა დაგემართა?

   
–ჩემს ოცნებას ვერასდროს ავიხდენ და სულ ამათი ახირებების გამო
–შეეგუე ამ ბედს
–აუ ეს ვინ არი..მანუგეშე მაინც
–აბა ტყუილად?
–დებილი ხარ
–ნუ მეძახი ეგრე თორე გავბრაზდები
–სიმართლისთვის თვალის გასწორება ძნელია.. მე უკვე გამაბრაზე
–კარგი ხოო კარგი მოდი ჩაგეხუტო ნუ მეჩხუბები 

 
სანდრო ჩემი ძმაა (მიხვდებოდით :დ) მასთან ძალიან კარგი ურთიერთობა მაქვს ყველას შურს ჩვენი,ყოველთვის და ძმა შორის არის ჩხუბი და საიდუმლოებები.მაგრამ ჩვენთან ეგეთები არ მოსულა. შეძლებული ოჯახი ვართ,მამაჩემი ძალიან მიფრთხილდება და მაკონტროლებს,ეგ კონტროლი კიდევ არ მსიამოვნებს,თუმცა სხვა გზა არ მაქვს. მე და სანდრო ტყუპები ვართ,მაგრამ სულ არ ვგავართ ერთმანეთს. ორივე ძალიან კარგად ვსწავლობთ სულ ერთად ვმეცადინეობთ და თან ვერთობით
–სამეცადინო ბევრია?
–არც ისე
–კაი მოდი აქ ვიმეცადინოთ .. ისინი წვებიან მგონი უკვე.
თერთმეტზე დავიწყეთ და ორისთვის მოვრჩით. მერე ჩემთან დაწვა დაეზარა გასვლა. დილას 
–სანდრო არ დგები ? 
–გვაგვიანდება?
–არა მარა ნელა გავისეირნოთ და ვილაპარაკოთ
–ხხ...კაი
ადგა პიჟამოთი და ტანსაცმელი აიღო,მეც გადმოვქექე
–შენ სააბაზანოში შედი და რო ჩავიცმევ დაგიძახებ (იდგა იქ 
–არ შედიხარ ბიჭო ? 

 
–ოოჰ ჩემი და ხარ კაცო მერე რა აქ ვიდგები (გაეცინა
–სულ არ გრცხვენია?
–არა რატო
–ხოდა კაი მაშინ (დავიწყე გახდა და შემაწყვეტინა
–ხო გოგო გეხუმრე რა იყო,მართლა აპირებდი ?!
–ჩემი ძმა არ ხარ ? 
–რა თაობა მოდის (სააბაზანოში გავიდა როგორც იქნა და მეც მშვიდად მოვემზადე,მაგრამ დიდხანს მოვუნდი

–ვაიმე ანი ყოველ დილით ესე ხარ?
–აბა
–საწყალო.. გამოვიდე?
–კი 
–მზად ხარ?
–კი..წავიდეთ ? 
ჩანთა ავიღე და ქვევით ჩავედით 
–ჩვენ წავედიით (სანდრო
–გაიგებდნენ ისედაც
–არაუშავს... (სახლიდან გამოვედით. ხელი გამომიშვირა
–აბა მომკიდე და წავიდეთ
–აჰა...
–ლამაზად გამოიყურები ნეტავ ჩემი და არ იყო რა 
–ეს კომპლიმენტია?
–ხო აბა
ისე სულ დამავიწყდა მეთერთმეტე კლასში ვართ...