იყო ერთი გოგონა ემილი . მას არ ყავდა მშობლები , ყოველთვის კარგად სწავლობდა , მაგრამ ერთ დღესაც დასაჯეს და გაკვეთილების შემდეგ დატოვეს. იქ კი ნახა ის ვინც მთელი ცხოვრება დაამახსოვრდა: ამ ბიჟის სახელი იყო ლეო. ლეო მთელ სკოლაში ცნობილი ბავშვი იყო მას თითქმის ყოველდღე ტოვებდნენ გაკვეთილების შემდეგ ოთახში. ამიტომ ტრადიციისთვის არც იმ დღეს უღალატია და ამიტომ კლასელს საფულე მოპარა და დასაჯეს კიდეც ლეო მთელი გაკვეთილი საღეჭ - რეზინას ღეჭავდა და ელმილიმ ვეღარ მოითმინდა და გაბრაზებული შებრუნდა მაგრამ როცა ლეოს თვალებში ჩახედა ყველაფერი შეიცვალა მისი თვალები ცივი მაგრამ ძალიან ლამაზი იყო ელენა გაშეშდა და ლეომაც კითხა: - რას მომაშტერდი ? პიველად მნახე?
- კი ! უფროსწორედ არა !
- რააა.??
- ჩემს შეყვარებულს გავხარ!
-ყოფილს ?
-არა მომავალს!
ლეო გაჩუმებული იყო
საღეჭი - რეზინის ღეჭვაც კი შეწყვიტა . ელენა ძალიან უკვირდა ეს რომ თქვა. და ამიტომ მორცხვად შებრუნდა და დავალების წერა განაგრძო. ლეო დაფიქრდა და ემილის მხარზე ხელი დაადო და უთხრა:
- რატომაც არა? ზოგჯერ გაბედულობა კარგია!
ემილი მოტრიალდა და უთხრა:
-მართლა? ამით რას გულისხმობ?
- იმას რომ შენც მაგონებ ვიღაცას!
- და ვის?
- ჩემს მეგობარ მოგოს რომელიც ძალიან მომეწონა!
ამ დროს ზარი დაირეკა და ემილიმ სწრაფად ჩაალაგა ნივთები. გარეთ გავიდა ლეომ შეაჩერა და კითხა:
-მიგაცილო?სახლამდე?
- რატომაც არა?
ემილი ცოტა ხანში შეჩერდა ეხლი თავში შემოირტყა და თქვა:
-ო არა სახლის გასაღები!
გ ა ვ ა გ რ ძ ე ლ ო?
ეს მოთხრობა არა მხოლოდ 3 ან 4 თავი იქნება და მერე ჩვეულებრივად
ჩემ მოთხრობას გავაგრძელებ!! :**
| 
vici mec eg vifiqre mara xo xvdebi bevri vedzebe da meti veraferi vnaxe shesaferisi 
755
852
16
