ბიკინი ჩავიცვი და წავედით სანაპიროზე. კარგად ვერთობოდით. ელი და დანი ცურაობდნენ მე კი ვირუჯებოდი ამ დროს ჯასტინი მოვიდა. და ძალიან ახლოს დაჯდა .
- როგორ ხარ?
- კარგად.
- ჰო მეც. მადლობა მოკითხისთვის. რატომ გამირბიხარ?
- სულაც არა.
- კი! ახლაც თვალს მარიდებ.
- ..
- შემომხედე.
ჯასტინისკენ სახე გავწიე და მან უცებ მაკოცა. ამ დროს ბიჭების ხმა გავიგე. ჯასტინი ხელს არ მიშვებდა. უცებ ვიგრძენი რომ ვიღაც თვალებით მჭამდა. ჯასტინი ხელს არ მიშვებდა მაგრამ ბოლოს ძლივს დავიხსენი და სახეში გავარტყი , სახეზე ჩემი 5 თითი ემჩნეოდა. ცრმლები ღაპაღუპით მომდიოდა. შევტრიალდი უკან და ჰარი დავინახე.
- ჰარი.
- შემეშვი.
გაბრაზებული ჰარი წავიდა. მე გავეკიდე.
- არა ჰარი გთხოვ.
- ჩემს თვალწინ მიღალატე და დამიკიდე კიდე რა გინდა?
-მე არ მიკოცნია.
- ხო თვითონ მოვიდა და გაკოცა.
- მართლა! გთხოვ ოდნავ მაინც თუ გიყვარვარ არ წახვიდე.
- არ მიყვარხარ.
დამპალი ჯასტინი წყეულიბიბერი. შემდეგ ჩემთან ლუი მოვიდა და ჩამეხუტა.
- ნუ ტირიხარ! მიხვდება და დაბრუნდება. არ ინერვიულო.
ლუის სიტყყვებმა იმედი ჩამისახა. გადავწყვიტე ლონდონში დავბრუნებულიყავი. სასტუმროში მივედი ჩავიარე ჰარის ნომერთან და ლუის ხმა გავიგე. ვიცი რომ მოსმენა არ შეიძება მაგრამ ცცნობისმოყვარეობამ მძლია.
-უყვარხარ ჰაზა ნუ გაგიჟდები!
-მაშინ ბიბერს არ აკოცებდა.
-ჰაზა,ის მიდის.
-ასეაჯობებს.
ჩემს ოთახში შევედი ნივთები ჩავალაგე და წავედი აეროპორტში. ყველასგან შუმჩნევრად ბიეთეი აიღე გავიაერ რეგისტრაცია და ღამის რეისით გავფრინდი. კეპი მეხურა და ჩუმად ვტიროდი. რა საშინელებაა როცა ტირიხარ. ცდილობ იყო ყველასგან ჩაკეტილი , ცდილობ ხმა არ გამოუშვა მაგრამ ჩუმად ვერ ხარ, გინდა ყველასგან მარტო იყო მაგრამ მარტო ამ დროს იყრის შენს გარშემო თავს უამრავი ხალხი. ამ ტირილში ჩამეძინა
სტიუარდესამ გამაღვიძა. უკვე ჩავედი ლონდონში. ტაქსი გავაჩერე და სახლში მივედი. სახლიდან ხმა არ ისმოდა
- ნუცა !
ნუცა გამოვარდა ოთახიდან
-სალო!
და მაგრად ჩამეხუტა.
- რა გატირებს?
ნუცას ყველაფერი მოვუყევი. მამშვიდებდა მაგრამ ისე ვიყავი ახლა ჰაზას ჩახუტების გარდა არაფერი არ მინდოდა. ნუცა ცოტახნით გავიდა. მე ჩემი ოთახი ჰარის სურათებით მოვრთი. არაფერი დამრჩა სურათების და მოგონებების გარდა. მერე სკაიპში შევედი და ლუიმ მომწერა:
- სად ხარ? გუშინდელიდან გეძებთ!
- ლონდონში.
- რაა? კარგი რა!
- ასე გადავწყვიტე. უბრალოდ არ ვიცი სად შევცდი ..
- არ შემცდალხარ .. ჰაზაც მასეა ..
- როგორ?
- ენატრები მაგრამ სიამაყე ღუპავს .....
- აუუუ ... უთხარი რომ ისევ ისე მიყვრს. უანგაროდ. ახლა კი უნდა წავიდე.
2 კვირის შემდეგ როდესაც ჩვენი დაშორების ამბავიგასკდა ჰარის პროდუსერმა დამირეკა და მთხოვა რომ მე და ჰარის შეყვარებულების როლი გვეთამაშა. უარზე ვიყავი მაგრამ მერე დავთანხმდი. ისნი უკვე ჩმოსულები იყვნენ მაიამიდან. მათ სახლთან ლიმუზინით მიმაცილეს.ვნეერვიულობდი.
- საალ!
- ლუი! მომენატრე.
ბიჭებს ჩავეხუტე. ჰარი არსად არ იყო. ლიამმა წამიყვანა მასთან შესახვედრად. ოთახში რომ შევედი იქ ვიღაც გოგო იყო. ჰარის მისი ხელი გულზე ედო და ჰკოცნიდა კისერზე.
ლიამმა ხელი მომკიდა და გარეთ გამიყვანა.
- ნუ დარდობ
- ჩემი აზრით ყველაზე საშინელი გრძნბა იცი რა არის?როდესაც შემცვლელს გიპოვიან და მოგისვრიან. შემდეგ ცდილობ მისი გული დაიბრუნო მაგრამ ვერაფერს შველი.
ცრემლები ღაპაღუპით მცვიოდა. თან ვხურდი , გაწითლებული ვიყავი.
- მესმის შენი.
- ჯობია წავიდე.
-არა! ხვალ მოვაგვარებ ყველაფერს.
- მადლობა.
- ხომ იცი ყველასთვის დასავით ხარ.
- ვიცი. <3
ლიამმა საძინებელ ოთახში ამიყვანა. არ დამძინებია. ქვემოთ ჩაედი სამზარეულოში და ნაილი დავინახე.
- ნაილ გინდა ფილმს ვუყუროთ?
- კიი ოღონდ დიცა პოპკორნს ამოვიტან , შენ ფილმი აარჩიე.
- კაი
მე და ნაილმა ღმ გავათენეთ და ცოტაა გავმხიარულდი. 6ზე დამეძინადა თავთან ჰაზაა მედგა :|
დაამოწმა და გაალამაზა : Marriamo
755
852
16
