-იყოს,არ მინდა.-მითხრა და გაიღიმა.
 -ისე,საქორწინო მოგზაურობა არ გვექნება?-ვიკითხე.
-როგორ არა,რამდენიმე დღეში ჩემს აგარაკზე წაგიყვან.
-აა,კარგია,-გავიღიმე.
-არ წავიდეთ?
-კი ოღონდ ჯერ ჩემებთან წავიდეთ და დავემშვიდობები,საღამოს მიფრინავენ.
-კარგი.
მალე მივედით.
-კეტ,უკვე მომენატრე!-ვუთხარი და ჩავეხუტე.
-მე არა!-გაიხუმრა,-პიცას აღარავინ მიჭამს!
გამეცინა.
-დამპალო!-ვუთხარი,-ისე,შენ მიყვები დედას თუ აქ რჩები?
-ვრჩები,იქ რა გაძლებს...
-მაგრამ აქ მარტო რომ იქნები?
-მერე რა,რისი უნდა მეშინოდეს? დამიჯერე შენზე მონსტრი არავინაა-კვლავ გაიხუმრა.
-მეც მიყვარხარ კეტ!-ჩავეხუტე.
-იან! ჩემს დასთან ფრთხილად იყავი,და პიცა ან სპაგეტი თუ გიყვარს დამალე თორემ სულ შეგიჭამს.-უთხრა იანს.
-გავითვალისწინებ!-გაეცინა.
შემდეგ დედ-მამასაც დავემშვიდობეთ და სახლში დავბრუნდით.
-ბარგი ჩაალაგე,ხვალ მივდივართ.-მითხრა იანმა.
-უკვე? აკი რამოდენიმე დღეშიო?
-გადავიფიქრე,-თავისებურად გამიღიმა.
 -არ გშია?-ვკითხე
-არა,წეღან არ ვჭამეთ?!
-ხო,აბა რა ვაკეთოთ?
-მმმ,ტელევიზორს ვუყუროთ!
-მოდი!
დივანზე დავჯექი,იანი კი წამოწვა,თავი ჩემს კალთაში დადო.
-იმედია ხელს არ გიშლი..-მითხრა.
-არა.
ტელევიზორი ჩავრთეთ,რაღაც სულელური ფილმი გადიოდა.
-არ გინდა ყავა მომიდუღო?-მკითხა იანმა.
-არაა,-გამეცინა.
-აუ მიდი რაა,გთხოვ.
-ხო კაი,ჩემთვისაც გავიკეთებ ბარემ.
-რა კარგი ცოლი ხარ!
-გამატარე...
-აუ,მეზარება წამოდგომა...
-კაი ერთი!
ვუთხარი და დივნიდან გადავაგდე.
-მაგარი ხაარ!-მითხრა.
-ვიცი!-ვუთხარი და სამზარეულოში შევედი.
ყავა მოვადუღე და იანს მივუტანე.
-ჯანდაბა!-დაიყვირა იანმა როცა ყავა მოსვა,-რა ცხელია.
-უნდა დააცადო ხოლმე საერთოდ ცოტა ხანი.-დავცინე.
-ისე,გემრიელი კია...მართლა კარგი ცოლი ხარ!
-ვიცი.
ცოტა ხნის შემდეგ ჭიქები ისევ სამზარეულოში წავიღე და ნიჟარაში ჩავდე.
-ფორთოხლის წვენი არგინდა??-მომესმა ხმა.
შევხტი.
რომ შებრუნდი გაღიმებული იანი დავინახე და გამეცინა.
-კი,-ვუთხარი.
 წვენი რომ დავლიეთ,მე დასაძინებლად ავედი.-ხვალამდე,-დამემშვიდობა.
მეორე დღეს დილის 6 სათზე იანმა გამაღვიძა.
-ბოდიში მაგრამ მალე უნდა წავიდეთ,-მითხრა.
-არაუშავს.-ვუთხარი და აბაზანაში შევედი.
 წყალი გადავივლე,რომ გამოვედი იანი ისევ იქ დამხვდა სადაც დავტოვე.
-კარგად გამოიყურები.
-გმადლობთ,-ვუთხარი და დაბლა ჩავედი.
-ისე,შენი ოთახი სადაა?-ვკითხე.
-სულ ბოლო ჩემი ოთახია,-მითხრა და გამიღიმა.
უცებ ვისაუზმეთ და გამოვედით.
-აუუ!!-ჩავიბურდღუნე პაპარაცების დანახვისას,-ისევ ესენი?!
-აბა რა გეგონა ცოლად რომ მომყვებოდი.
შევუბღვირე.
გზაში საკმაოდ დიდხანს ვიყავით,იანმა რამდენჯერმე მანქანაში საწვავი ჩაასხა.
საათს დავხედე.უკვე საღამოს 7 საათი იყო...
-აუ დავიღალე!-შევჩივლე,-მალე მივალთ?
-მეც...უკვე მივედით.-გამიღიმა.
-მართლაა??-გამიხარდა.
-კი.აი წინ დიდ სახლს ხედავ?
წინ გავიხედე,მარტლაც მოჩანდა სახლის სახურავი.
-კი...მერე?
-ეს ჩემი სახლია.
-მაგარია!
დავიჩურჩულე აღფრთოვანებულმა მაგრამ შემდეგ შევნიშნე,რომ სახლი ტყესთან ახლოს იყო...
-აუ აქაც ტყეე?!
-გეშინია?-დამცინა.
-ტყეში მგლები არიან,მე კი მგლების პანიკურად მეშინია.
-რატომ? გეშინია არ გიკბინონ?-იანი ჩემს დაცინვას განაგრძობდა.
არაფერი ვუპასუხე.
-სულ პირველად რომ შეგხვდი,მაშინ რამ წაგაქცია?-მკითხა როცა მანქანიდან გადმოვედით.
-მგლის ყმუილმა!-ამოვიოხრე.
გაეცინა.
-ჰო,რა სასაცილოა!-გამოვაჯავრე.
არაფერი მიპასუხა,უხმო ხარახრისგანმთელი ტანი უცახცახებდა.
შემდეგ სახლის კარი გახსნა და შიგნით შემიპატიჟა.
-გმადლობთ!-ვუთხარი და სახლში შევიხედე.
მიყვარხართ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!<333
|
755
852
16
