- შენ ვინ ხარ?!
- მე შენი და ვარ კეტრინი 

- არ გიცნობთ !
-ექიმო მეხსიერება როდის დაუბრუნდება?!
- არ ვიცი შესაძლოა 1 კვირაში 1 თვეში 1 წელიწადში ან საერთოდ არა
- რა?? რასნიშნავს საერთოდ არა ! 
-თავი ძლიერად დაარტყა ქალბატონო 
- მორჩა სახლში მიმყავს 
- არსად არ მოვდივარ ! (მე)
- ქალბატონო გთხოვთ პალატა დავტოვოთ ! (ექიმი)
ოთახიდან ორივე გავიდა გაკვირვებული ვიხედებოდი აქეთიქით 
შემდეგ თვალები დავხუჭე და ვეცადე რამე გამეხსენებია 
გონება დავძაბე და ცისფერ თვალება ბიჭი დავინახე მისი სახე საოცრად მეცნო

ტანში ჟრუანტელმა დამიარა ვცდილობდი გამეხსენებია რა ადგილი ეჭირა
მას ჩემს ცხოვრებაში რომელიც არ მახსოვდა 
უცებ პალატაში ვიღაც შემოვიდა 
- სელენა კარგად ხარ?! 
- შენ ვიღა ხარ?
- მე კლაუსი ვარ!

- კლაუსი ვინაა?!
- ვერ მცობ?! მეხსიერება დაკარგე?!
- ვერ გცნობ კიარა არ გიცნობ!
- მე შენი ქმარი ვარ! (კლაუსი)
- ქმარი მყავს ?! და ბეჭედი რატომ არ მიკეთია?!
- არ ვიცი ალბათ დაკარგე !
- და შენ რატომ არ გიკეთია ?!
- ამას მერე აგიხსნი ეხლა წავიდეთ აქედან!
- არსად არ წამოვალ!
კლაუსმა ჩემი ნივთების ჩალაგება დაიწყო და ტანსაცმელები მომცა 
- არ გესმის ?!! არ წამოვალ! 
ყურიც არ დამიგდო ხელში ამიყვანა და პალატიდან გამიყვანა 
გაკვირვებული ვუყურებდი რამოდენიმე წუთში მომაფიქრდა და ყვირილი დავიწყე 
მაგრამ უკვე გარეთ ვიყავით ჯლაუსმა მანქანაში ჩამსვა მანქანა დაქოქა და იქაურობას გავეცალეთ სახლში მიმიყვანა დიდი და ბნელი სახლი იყო
მაგრამ ამავე დროს ძალიან ლამაზი 
- აქ დამიცადე ეხლავე მოვალ იცოდე არ გაიქცე! 
ხმა არ გავეცი ავდექი და სახლის თვალიერება დავიწყე რაღაც ოთახს ეწერა რომ შესვლა არ შეიძლებოდა მეც სწორედ იმ ოთახს დავადგი თვალი
კარი შევაღე სასიკვდილო არაფერი იყო ამიტომ შევედი 
კედელზე ნახატები იყო გაკრული და ყველა ნახატზე მე ვეხატე 
უეცრად ვიღაც უკნიდა მომეპარა