- სელენა! (იანი)
- იან?! (მე)
- გაგახსენდი ?! (იანი)
- იან დაბრუნდი ჩემთან ხარ! (მე)
- ხო საყვარელო შენთან ვარ და აღარასოდეს აღარ დაგტოვებ
იანი ჩამეხუტა მეც მაგრად მოვხვიე ხელები და ავტირდი ამდროს ოთახის კარი
კლაუსმა გააღო და ტაში დაუკრა
- აპლოდისმენტები , რა გულის ამაჩუყებელი სცენაა!
- არა კლაუს აპლოდისმენტები შენ ! ყოჩაღ! როგორ მოიფიქრე რომ სელენას ქმარი იყავი ?
- არა არ იჩხუბოთ იან სახლში წავიდეთ ! (მე)
- გილოცავ სელენა , იანი და მეხსიერება ერთად დაგიბრუნდა !
- მადლობა კლაუს ! და ნახვამდის ! (მე)
კლაუსი ჩემსკენ წამოიწია იანი წინ გადამიდგა კლაუს გაეცინა
და უკან დაიხია შემდეგ მდივანწე წამოჯდა
- კარგი კარგი , იან შენ არ იყავი რომ ამბობდი წესიერად ცხოვრების საშვალებას მოგცემო?!
- ხო მაგრამ მე ის არ მითქვამს კლაუს უმოქმედოდ ვიჯდები მეხსიერება
რომ დაკარგო და კლაუსმა თავი შენ ქმრად რომ გაასღოსთქო
- შენ რომ არ გამოჩენილიყავი შევუყვარდებოდი! (კლაუსი)
- როგორ ?! არ ახსოვდა ვინ იყო და საიდან მოვიდა რას იზამდი რომ როცა შეუყვარდებოდი მეორე დღეს მეხსიერება
რომ დაბრუნებოდა ?!
- ეჰჰ , იან ბევრს და უაზროდ ლაპარაკობ!
- მადლობ უადგილო კომპლიმენტისთვის მაგრამ მე და სელენას გვეჩქარება
- არა იან სელენას ეჩქარება! (კლაუსი)
- ეგ როგორ გავიგო?! (იანი)
- როგორაც გინდა, მაგრამ სელენა მარტო წავა აი შენ კი მოკვდები!(კლაუსი)
- პირიქიტ ხომარ მოხდება?! (იანი)
- მოკეტეთ!
მთელი ხმით ვიყვირე მე ორივე იმწამსვე გაჩუმდა კლაუსი ადგა და იანს წინ დაუდგა
მე მათ შორის ჩავდექი და ორივეს ხელებით ვაკავებდი
ერთმანეთს ისე უყურებდნე მეშინოდა ერთმანეთი არ დაეგლიჯათ
- მე და იანი მივდივართ კლაუს , და შენ ხელს ვერ შეგვიშლი! (მე)
- არა სელენა ! შენ მიდიხარ იანი კი მოკვდება! (კლაუსი)
- შენ მე მომკლავ? ნუ მაცინებ კლაუს !! (იანი)
- მორჩა! უკვე ნერვმზე მშლით !! ვერ ხვდებით რომ თავს მაძულებთ ?!
- სელენა !! (იანი)
- სელენა სად მიდიხარ! (კლაუსი)
გაბრაზებული შევბრუნდი უკან და ორივეს გაბრაზებულმა შევხედე
- მე მივდივარ არცერთი თვალით აღარ დამენახოთ! და მაინც იცოდეთ ერთმანეთს რომ რამე დაუშავოთ
გეფიცებით ვეღარასოდეს მნახავთ!